اثر تمرین مقاومتی و مصرف عصاره دانه گشنیز بر آپولیپوپروتئین A و نیمرخ لیپیدی در موش‌های صحرایی نر دیابتی

تاثیر گیاهان حاوی فنول ها و آنتی اکسیدانها به همراه تمرینات مقاومتی بر بیماریهای دیابت، آترواسکلروز و اختلالات لیپیدی همواره مورد توجه بوده است. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر تعیین اثر تعاملی تمرین مقاومتی و مصرف عصاره دانه گشنیز بر آپولیپوپروتئین A و نیمرخ لیپیدی موش های صحرایی نر دیابتی بود. این پژوهش یک مطالعه تجربی است که بر روی 40 سر موش صحرایی نر دیابتی انجام شد. نمونه ها به طور تصادفی در 4 گروه (1- گروه تمرین، 2- گروه تمرین - عصاره، 3- گروه عصاره و 4- گروه کنترل) قرار گرفتند. القای دیابتازطریقتزریقوریدی 55 میلی گرم استرپتوزوتوسین بهازایهرکیلوگرموزنبدندر موش ها ایجاد شد. سپس 6 هفته تمرین مقاومتی (5 روز در هفته با شدت 30-100 درصد وزن بدن) بر روی نردبان اعمال شد. عصاره گشنیز به میزان روزانه 150 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت خوراکی به موشها خورانده شد. پس از 6 هفته تمرین مقادیر سرمی آپولیپوپروتئین A، HDL، LDL، TG  و TC اندازه‌گیری شد.نتایج پژوهش نشان داد تمرین مقاومتی و مصرف عصاره دانه گشنیز باعث افزایش غیر معنی‌دار در آپولیپوپروتئین A در گروه‌های تجربی شد. میزان HDL سرمی به طور معناداری در گروه های تجربی افزایش و مقادیر LDL و TCکاهش نشان داد (041/0>p).به نظر می رسد تمرینات مقاومتی می تواند در کاهش اختلالات لیپیدی در بیماران دیابتی و عوارض ناشی از آن موثر باشد هرچند، برای دستیابی به نتایج دقیق‌تر نیاز به پژوهشات بیش تری است.